ไก่กับแมวและหนู

         ลูกหนูตัวหนึ่งอยู่ในวัยซุกซน มันหนีออกไปเที่ยวนอกรังด้วยความอยากรู้อยากเห็น  เมื่อกลับมาหาแม่จึงได้เล่าเรื่องราวที่ได้พบเห็นให้ฟังด้วยความตื่นเต้น    "แม่จ๋า..หนูไปพบกับสัตว์ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนสองตัว  ตัวหนึ่งรูปร่างหน้าตาน่ากลัวอีกทั้งชอบส่งเสียงดัง  ส่วนอีกตัวท่าทางใจดีและสุภาพ หนูเกือบจะเข้าไปคุยกับเขาแล้วละ หากว่าเจ้าสัตว์ที่หน้าตาน่ากลัวตัวนั้นไม่ส่งเสียงร้องจนหนูตกใจ เลยรีบวิ่งกลับมาหาแม่นี่แหละ"   "สัตว์ที่เจ้าว่าหน้าตาน่ากลัวนั้นมีลักษณะอย่างไรหรือลูก" แม่หนูซัก    "โอ๊ย..ตัวสูงใหญ่มากเลยจ้ะแม่ มีขาสองขา มีปีกเหมือนนกแต่ขนาดใหญ่กว่า  ชอบกระพือปีกแล้วโก่งคอส่งเสียงเอก-อี-เอ๊ก-เอ๊ก บ่อยๆ และที่ปากของเขานะแม่มันทั้งยาวทั้งแหลม ถ้าโดนจิกละก็ลูกของแม่ต้องตายแน่ๆเลย"   ลูกหนูเล่าเสียงเจื้อยแจ้ว      "แล้วสัตว์ที่ว่าท่าทางใจดีล่ะลูก มีรูปร่างลักษณะเป็นอย่างไร"   "อ้อ..เขามีรูปร่างคล้ายกับเรานี่แหละแม่ แต่ตัวโตกว่ามากเลยขนเรียบเป็นมัน มีหูแบบเรา ที่ใต้จมูกก็มีขนคล้ายๆเรา นั่งสงบนิ่งกวัดแกว่งหางไปมา นานๆก็จะร้องเหมียวๆ เขาคงเป็นสัตว์ที่ใจดีมากเลยนะจ๊ะแม่"   แม่หนูทำตาโต  "เจ้าเข้าใจผิดแล้วละลูก เพราะสัตว์ตัวนี้คือแมวมันชอบกินหนูที่สุดเลย ส่วนสัตว์ที่ลูกว่าท่าทางน่ากลัวนั้นคือไก่ ซึ่งไม่ทำอันตรายหนูอย่างพวกเรา  จำไว้นะลูก  เราไม่อาจตัดสินอุปนิสัยใจคอของใครได้จากรูปร่างหน้าตา แต่จงดูจากการกระทำ" .....น้องไก่..น้อง ๆ ๆ..ไก่    น้องแมว..น้อง ๆ ๆ..แมว     รอดมาได้ก็บุญแล้วละน้องหนู

 

 

             นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าตัดสินคุณค่าของใครโดยดูแต่ภายนอก ควรพิจารณาจากจิตใจภายใน

                                                      ดูคนให้ดูที่หาง..ถ้ามีหางก็คงไม่ใช่คน