มีข่าวดีมาบอก..มีข่าวดีมาบอก...สองปีมานี้ข่าวดีมีออกมาให้บริโภคแยะและมีแนวโน้มจะแยะขึ้นเรื่อยๆ
ดัชนีชี้ไปทางบวก หากไม่รีบคุมกำเหนิดไว้บ้างอาจจะระเบิดโป้ะ ! ส่วนข่าวเลวก็เลวแบบไม่น่าไว้วางใจ คือที่
เลวน้อยก็เลวน้อยขึ้น ที่เลวมากก็เลวมากลง แต่อย่างไรก็ยังเป็นสาระให้พิจารณา ส่วนข่าวดีที่จะนำมาบอกนี้
อยู่ในข่ายไร้สาระระดับเดียวกันกับที่วางแผงตามท้องตลาด ทุกวันนี้ไหนๆก็บริโภคกรอกเข้าหูเข้าตาเช้าเที่ยงเย็น
อยู่แล้ว ขอบวกเข้าอีกหนึ่งคงไม่หนักเพิ่มขึ้น แต่ไม่แน่นะถ้าฟังกันแบบระยะยาวหน่อยก็ไม่แน่เหมือนกัน.....
เท่าที่เห็น ดูเหมือนว่าคนไทยเราพร้อมอกพร้อมใจกันประหยัดเรื่องการใช้จ่ายขึ้นกว่าเก่าและทำแบบ
นี้มาห้าหกปีแล้ว อันความสามัคคีนั้นย่อมแน่นอนว่าเป็นสิ่งดี แต่ก็ยังมีบ้างบางคน,บางคณะที่ยังไม่ร่วมสามัคคี
ด้วย คงมีบ้างที่ตะลอนกิน-ดื่มเบาๆ ,บ้างตระเวณใดๆเพื่อจะได้ใช้จ่ายเงิน แต่ทั้งนี้ก็ด้วยพยามมุ่งหาคำตอบให้
กับตัวเองว่าทำไปเพราะอะไรและเพื่ออะไร โอเค นับเป็นสิ่งที่ดี แต่ที่ดีกว่านั้นคือมีบางคนเป็นลูกจ้างเขา เคยรับ
เงินเดื
อนหลายอยู่
อยู่ๆก็เลิกทำงานเพราะบริษัทปิดกิจการ
แล้วท่านอาชีพที่ทำกับที่นั่นจะเอาไปใช้ที่อื่นก็ไม่ไหว
เนื่องว่ายุคนั้นยิ่งประสพการณ์เยอะนายจ้างยิ่งหลบหน้า อันนี้ไม่ใช่ใส่ความกันลอยๆ ไม่ใช่แค่ข่าว มันเป็นความ
จริงอยู่เกลื่อนเมือง พูดมากก็ไม่ดีเดี๋ยวจะดูเป็นว่าพูดมากกว่าทำ มาเข้าเรื่องข่าวดีของพวกเรากันเลย
ที่จะว่าให้ฟังต่อไปนี้ มันตั้งใจทำเป็นงานเป็นการไม่ใช่กุเรื่องขึ้นมาเพื่อปลอบใจตัวเองว่าได้มีอะไรทำ
เป็นเรื่องเป็นราวแล้ว ไม่ได้หลอกตัวเองและก็ไม่ได้ประชดโลกที่อยุติธรรม ซึ่งเคยเห็นมันเอาแต่คิดอยู่นาน
คิดนานแต่ไม่ยักกะลงมือซะทีอาจกลัวว่าจะพบกับความจริงที่ว่ามันเอาความเกียจคร้านบวกกับความมักสบาย มา
เหมาว่า....นี่ทำงานหนักนะลงทุนก็เยอะ ทำไม่มีพัก ทำทั้งวันเลย....บอกให้นะถ้าเป็นแบบนั้นจริงผมเองก็ไม่สู้หรอก แต่ที่จะ
ขอลองทำดูบ้างก็เพื่ออยากดูว่าจะจริงหรือเปล่า อย่าหาว่าผมเป็นทาสความอยาก ลุ่มหลงเสพย์สุขอยู่กับเรื่องกิน
หลงอยู่กับรสชาตที่เพียงผ่านลิ้นผ่านคอแล้วไหลออกโน่น....ห้องน้ำไปเลย
ที่จะมาบอกกันนี้ก็คือ "ก๋วยเตี๋ยว" จะแนะนำร้านจำพวกจานด่วนแบบก๋วยเตี๋ยว ,ก๋วยจั้บ ข้าวหมูแดง อะไร
แบบนั้น นี่จำใจแนะนำนะ ไม่เสมอไปว่าที่แนะไปนี้ตัวเองต้องชอบมากกก...คือดูว่าแบบที่คนนิยม หรือแบบที่มีราย
การตามไปกิน
และโดยเฉพาะที่แบบเชลล์ควงแขนช้อย...นี่ห้ามพลาด จะพาไปบ้างนะที่ได้รับป้ายเชลล์หรือช้อย
แต่ไม่แขวนโชว์ คงจะอ่านหนังสือไม่เป็นเลยทำให้อดรู้คุณค่าว่าภาษีที่จ่ายนั้นมีความหมายต่อแผ่นดินที่เขายืนเหยียบอยู่
โอเคไม่เป็นไร คิดว่าซ่อนป้ายแล้วคนก็จะไม่รู้เฮอะๆ เดี๋ยวก็รู้สึก จะป่าวให้ทั่วเลย..
นั่นคือยุคนั้นยุคที่ "เชลล์ชวนชิม" สร้างเนื้อสร้างตัวให้พวกเขามาเยอะ
มาถึงยุคนี้ยุคไอทีไอทอล์คคือชิมไป
ก็บ่นไปของป๋าหมัก เหล่ายอดฝีมือด้านปรุงอาหารอาจไม่บันเทิงนัก
ไม่รู้ว่าอีจะเพียงแค่บ่นหรือจะออกอาวุธด้วย
แต่จะเป็นที่น่าหวาดเสียวกว่าสำหรับประดาพี่ๆผู้มีชนักเป็นอาวุธ
ถ้าเปิดโครงการ "ป๋าหมักชวนทักษิณ" ร่วมกันชิม
x..ภารกิจครั้งนี้ไม่ใช่เพราะกิเลสเรื่องกิน
ไม่ได้บ้ากินแต่มีข้ออ้างจากใจจริงว่าเพื่อนพาไป ผู้ใหญ่พาไปกิน
มันก็เลยรู้ร้านรู้ที่และดันจำที่ได้ป้าปเลย แถมเรียกว่ากินแล้วยังหิ้วอีก คือมันจดช้อตโน้ตเลย จดว่ามีที่จอดรถสะดวก
ตรงไหน ตำหน่งแห่งที่อยู่ตรงไหนถึงกับมาร์คลงแผนที่ไว้เลยด้วยปรารถนาดีอยากเผื่อแผ่ผู้อื่น.....ตายไปคงได้ขึ้นสวรรค์
หรอกกะอีความพยามที่ใหญ่หลวงนี้.....ไม่รู้ว่าเป็นการเผื่อแผ่หรือเอานรกมาแจกกันแน่
เริ่มแรกสุดมันว่าจะเริ่มจากสนามหลวงซึ่งเป็นจุดเริ่มที่เป็นนิมิตรหมายดีต่อทุกๆกิจกรรม...ได้ลงหนังสือพิมพ์ก็
บ่อยเลยเชียว...คิดว่าคงเริ่มจากย่านแพร่งนราหรือสรรพสาสน์อะไรทำนองนั้น แล้วแยกดิ่งออกไปทีละถนนว่ากันเป็นแนว
ทางยาวไปเลย แล้วค่อยคิดการณ์ใหญ่ทีละถนนทีละย่านกะว่าจะให้สุดแผนที่กทมเลย เนื่องจากอยากให้มีอายุยืนยาว
ด้วยมั้งมันจึงได้โง่ทำกิจกรรมอะไรๆที่มันยืดเยื้อ
เชื่อเหอะกินมากสุขภาพก็จะดีมาก กินของดีแล้วสุขภาพก็จะดี นี่คือสัจจธรรรม...ไม่รู้แปลว่าอะไร....แต่ที่
แน่นอนกว่าก็คือขออร่อยไว้ก่อน และจะขอกินแต่น้อยๆแต่จะขอกินไปนานๆ...และจะกินหลายอย่างด้วย...แบบว่าขอ
แย้ปอย่างเดียวไม่ยอมออกหมัด ขึ้นชกไฟ้ท์นี้ภาวนาว่าขอพี่ท้องจงแข็งแรงให้มากเข้าไว้อย่าได้รู้จักคำว่าอิ่มเลยเพราะ
ร้านข้างๆนี่ก็น่ากิน .
เปิดตัวมุมนี้ของเว็ปออกไปไม่ทราบว่าจะมีคนร่วมซาบซึ้งหรือไม่
แต่มัวเต้นๆแย้ปๆอยู่นี่ชักเริ่มลมออกหู
ตอนนี้เริ่มงงงง ก็ไม่เป็นไรจะพยามงงต่อสักหลายวัน
หายงงแล้วจะลงมาชกต่อ
.......ค่ะ....