กระต่ายกับหนู
หน้าแล้งของทุกปีล้วนมีเรื่องห่อเหี่ยวใจ ธรรมชาตินิยมรังแกสัตว์ปีละหกเดือนก็ฤดูหนาวกับแล้งนี่แหละ
เคยดูสารคดีสัตว์ในช่วงฤดูอย่างนี้ก็ให้หวิวๆใจ แต่ก็นั่นแหละ ชีวิตที่เป็นความจริงมักไม่งดงามเท่า สู้เรามาหลงเพลินกับ
เทพนิยาย, นิทานหวานแหววกันให้ลืมอะไรๆไปสักครู่ก็ยังดีคิดเสียว่าดีกว่านี้เขายังเอาเลย ปีนั้นก็เช่นกันกระต่ายหิวโซตัว
หนึ่ง ย้ำว่าตัวหนึ่ง เพราะกระต่ายหลายตัวคงไม่ฉลาดเท่าเจ้าตัวนี้ มันเดินซมซานหาอาหารด้วยความอ่อนล้า แล้งอย่างนี้
จำใจต้องย่องเข้ายุ้งของชาวไร่..เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน..ก็มีเจ้าพวก ย้ำว่าพวก ก็หนูอีกน่ะแหละเพราะหน้านี้ว่าจะเล่ากันแต่เรื่องหนูๆ มีรูหนูหลายรูเบ้อเร่อเลย ที่ว่าเบ้อเร่อก็เพราะกระต่ายมันผอมเหลือเกิน รูสำเร็จรูปมุดจากนอกยุ้งเข้าในยุ้ง โอ้โฮเฮะ
กันละวา กระต่ายถูกหวยอิ่มเอมไปหนึ่งมื้อ มื้อเดียวไม่มีพอ คืนวันผ่านไปในยุ้งแสนสุขนั่นแหละ...จนอ้วนปี๋ อีตานี้รูหนู
กลับเล็กลงแฮะโลกมักเป็นเช่นนี้ เมื่อเด็กคุณแม่ตัวโต๊..โต พอเดี๋ยวนี้เล็กจนมองเกือบไม่เห็น "หนูจ๋า หนูจ๋า..ช่องที่ฉัน
เคยเข้ามามันย้ายไปไหนกันหมดเห็นแต่รูจิ๋มๆพวกนี้" ...ก็ขำกันนิดหน่อย.." พี่ต่ายคะ..สำหรับพวกหนูนี่ก็รูเดิมๆนะ พี่จะออกไปได้ก็ต้องรอ
ให้ผอมลงซะก่อนนะ"
ก็เรื่องเดิมๆนั่นแหละเห็นสมควรไปหายัยหนูมันสอนให้หน่อย...ใจนั้นไม่เคยคิดจะเปลี่ยนไป...ขัดแต่ว่าท้องมันดุนไขมัน
ต้นคอไปอุดลูกกะตามิดเลย...นะขอรับ..จ่าว..นายยย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความไม่รู้จักพอก็เป็นอีกทางของความทุกข์ยาก