กระต่ายกับหนู

                    

                      หน้าแล้งของทุกปีล้วนมีเรื่องห่อเหี่ยวใจ  ธรรมชาตินิยมรังแกสัตว์ปีละหกเดือนก็ฤดูหนาวกับแล้งนี่แหละ 

เคยดูสารคดีสัตว์ในช่วงฤดูอย่างนี้ก็ให้หวิวๆใจ  แต่ก็นั่นแหละ ชีวิตที่เป็นความจริงมักไม่งดงามเท่า   สู้เรามาหลงเพลินกับ

เทพนิยาย, นิทานหวานแหววกันให้ลืมอะไรๆไปสักครู่ก็ยังดีคิดเสียว่าดีกว่านี้เขายังเอาเลย    ปีนั้นก็เช่นกันกระต่ายหิวโซตัว

หนึ่ง  ย้ำว่าตัวหนึ่ง  เพราะกระต่ายหลายตัวคงไม่ฉลาดเท่าเจ้าตัวนี้  มันเดินซมซานหาอาหารด้วยความอ่อนล้า  แล้งอย่างนี้

จำใจต้องย่องเข้ายุ้งของชาวไร่..เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน..ก็มีเจ้าพวก ย้ำว่าพวก   ก็หนูอีกน่ะแหละเพราะหน้านี้ว่าจะเล่ากันแต่เรื่องหนูๆ      มีรูหนูหลายรูเบ้อเร่อเลย ที่ว่าเบ้อเร่อก็เพราะกระต่ายมันผอมเหลือเกิน  รูสำเร็จรูปมุดจากนอกยุ้งเข้าในยุ้ง โอ้โฮเฮะ

กันละวา  กระต่ายถูกหวยอิ่มเอมไปหนึ่งมื้อ  มื้อเดียวไม่มีพอ  คืนวันผ่านไปในยุ้งแสนสุขนั่นแหละ...จนอ้วนปี๋   อีตานี้รูหนู

กลับเล็กลงแฮะโลกมักเป็นเช่นนี้  เมื่อเด็กคุณแม่ตัวโต๊..โต   พอเดี๋ยวนี้เล็กจนมองเกือบไม่เห็น   "หนูจ๋า หนูจ๋า..ช่องที่ฉัน

เคยเข้ามามันย้ายไปไหนกันหมดเห็นแต่รูจิ๋มๆพวกนี้" ...ก็ขำกันนิดหน่อย.." พี่ต่ายคะ..สำหรับพวกหนูนี่ก็รูเดิมๆนะ  พี่จะออกไปได้ก็ต้องรอ

ให้ผอมลงซะก่อนนะ" 

        ก็เรื่องเดิมๆนั่นแหละเห็นสมควรไปหายัยหนูมันสอนให้หน่อย...ใจนั้นไม่เคยคิดจะเปลี่ยนไป...ขัดแต่ว่าท้องมันดุนไขมัน

ต้นคอไปอุดลูกกะตามิดเลย...นะขอรับ..จ่าว..นายยย

       

 

                    นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ความไม่รู้จักพอก็เป็นอีกทางของความทุกข์ยาก